Aşk suskunluğumdu benim!

Kendime ırak bir kentten çok
sesli bir ağırlama, içten bir ikrarın
yetmeyen teşekkürlü karşılığı. Oysa
sunulan hayattı, yazgısında deli kız
oyası. Deliksiz uyuyacağım,
geç kal bu gece

 Aşk  yanımdı benim!

Kelimesiz, hecesiz ama ağlamaklı...
Yerlerde sürünen gözyaşlarımda
yalnız olmamanın iması!
Acele etme bu gece. Tam vaktinde
gelişinden değil mi öncemizdeki
aşklar?

 Aşk vurgunumdu benim!
Yaralı ama kansız... Acılı ama
feryatsız… Ağlayan keman,
sızılanan kaval… Beklenmedik
ihanetti buluşmamız. Yıllardır
vardı ve çok az yakardı. Şimdi
burada, sahibinden uzak…






 Aşk yazımdı benim!

Aşk yazdığımdı, okuduğundu.
Bu geceyi geç ömrümden.
Bu gece geç bir vakit ömrümde.
Oturduğum masada şaraplık
bir tat, tütünde tutuksuz bir nefes.
Yetişme bana, geç kal! Erkenciliğin
değil miydi, bize koca bir geleceği
geciktiren?

 Aşk heyecanımdı benim!

Vursalar ölmezdim o heyecandaki
kadar. Sevseler mutlu olmazdım o
titremedeki kadar. Voltalar uzuyordu
ayağımda. Zaman uzuyordu. Sancı
sığmıyordu bedenime. Delilikti,
serserilikti, güzeldi…

 Aşk itirafımdı benim

Okunan, dinlenen ama bilinmeyen...
Söylesem, dilimde kekremsi bir tat
bırakırdı. Sustum, dilimle geldi bütün
belalar… Dili belası sayfalarımın
övgüleri, asılı kaldı aklında.
Şımarıklığım korkun oldu,
usluluğum hayalin! Değişemedim
onca değişimde, onca yenilikte…
Buydum ben, bulduğun gibi.
Koruduğum aslındı, kaybettiğim
aslım!

Buydu galiba aşk!

En can alıcı noktada bir İstanbul
kaçağı, birçok A’lı kent kaçamağı,
bir gözyaşı bozgunu, bir kavuşma,
bir ayrılık ve bin ölüm… Sayısız
dirilişte aynı yemin! Döndüğüm
sözümde hayâsız yalan.
Tek varlığım ve tek yokluğum…
Yaram ve merhemim…
Kazanmadığım ama hep
kaybettiğim. Evet, buydu aşk!



Aşk yasağımdı benim!
Uzaklığını ölçtüğüm bir şarkı,
tınısını mırıldandığımda anlamı
beynime oturan bir müzik.
Tuzağı yoktu arada. Geçit veren
dağlar, ayağa dolanmayan yollar
ve aşıldıkça genişleyen, bereketin
de güneş kavrukluğu ovalar…
Geç kal bu gece, zamancılığın
değil miydi bizi bekleten, duvar
önü ameleliliğinde?

 Aşk çözümümdü benim!

Düğümlerin çıkmazından,
elime düşen tek bir seni
seviyorum’du. Gelişemedik
uluorta. Durduk bulanıklığımızda;
durulmadık durgunluğumuzda.
Çarptık, düştük… Ayağa kalktık
yardımsız. Seni seviyorum’du her
şeyin en baştaki sonu. Söyledik,
duyduk, yeniden düştük ve
kalkamadık yardımlı.
Gelmedi acil adamlar.
Sen yine de, bu gece gelirken
yolu uzat ve getirme yanında,
başka yarınlarını.

 Aşk engelimdi benim!

Burkulan yanıma yerleşen
yalnızlığına eş, diğer yanımda
onmaz bir gelecek…
Artık bir gece bu karanlık!
Gelme, kendim kendimi avuttum!
ılık ve bin ölüm… Sayısız dirilişte
aynı yemin! Döndüğüm sözümde
hayâsız yalan. Tek varlığım
ve tek yokluğum… Yaram ve
merhemim… Kazanmadığım
ama hep kaybettiğim. Evet,
buydu aşk!

 Aşk yasağımdı benim!



Uzaklığını ölçtüğüm bir
şarkı, tınısını mırıldandığımda
anlamı beynime oturan bir müzik.
Tuzağı yoktu arada. Geçit veren
dağlar, ayağa dolanmayan yollar
ve aşıldıkça genişleyen, bereketinde
güneş kavrukluğu ovalar…
Geç kal bu gece, zamancılığın
değil miydi bizi bekleten,
duvar önü ameleliliğinde?

 Aşk çözümümdü benim!

Düğümlerin çıkmazından,
elime düşen tek bir seni
seviyorum’du. Gelişemedik
uluorta. Durduk bulanıklığımızda;
durulmadık durgunluğumuzda.
Çarptık, düştük… Ayağa kalktık
yardımsız. Seni seviyorum’du her
şeyin en baştaki sonu. Söyledik,
duyduk, yeniden düştük ve
kalkamadık yardımlı.
Gelmedi acil adamlar.
Sen yine de, bu gece gelirken
yolu uzat ve getirme yanında,
başka yarınlarını.

 Aşk engelimdi benim!

Burkulan yanıma yerleşen
yalnızlığına eş, diğer yanımda
onmaz bir gelecek…
Artık bir gece bu karanlık!
Gelme, kendim kendimi avuttum!