Önüm Düş,Arkam Aşk,Sağım Acı, Solum Sevda...!

Kalbim büyüdü artıkaşkının karşısında...
Kalbime dar gelen aşk,sevincime bol gelen hüzün,
nasıl ulaştırır beni vuslatsız yollardan sana?
Kasıp kavuran sevdaydı içimde kopmayan kasırgalar...

Bütün yolları sana çıkartan çıkmaz sokaklardan geldim
yokluğunun yangın yeri yüreğime...

Kalbim büyüdü artık...
Aşkın küçük kalıyor kalbimin karşısında. 

Hüzün rengi kelimelerle
dolduruyorum hayatı boşluklarını... 

Hicran koyusu günlerle kovaladım zamanı... Saatler
simsiyah ırmaktan geçiriyor yelkovanını, 
akrebi beynimi kemiriyor.

Şubat soğukluğundaki soba yani ısınışlarım,
ağustos sıcaklığındaki mavi suların
serinliği var küflenmeye yüz tutmuş beynimde. 

Kelepçeli sakinliğim var benim...
Kelepçeli düşlerim, kelepçeli düşüşlerim var!...

Ben ne sevdasıyla tanınan Mecnun, ne hakka
kendini adamış Yunus, nede acılarıyla şöhret bulmuş 

kahramanım... Süpermen ´de değilim, kurtaramam
dünyayı devrik cümlelerimle...Yüreğimi giydim üstüme,
açtım kalbimin kapısını cümlelere... 

Mecnun gibi aşık, Yunus gibi yalınayak,

Kahraman gibi yalınkalem gidişim var cümlelerin üstüne...

Bundandır yalınlığı harflerimin,bundandır anlaşılmazlığı
öznelerimin...    
Gerçekleşmeyen düşlerim   sonu gelmeyen düşüşlerim var

Oysa ne çok istemiştim bir kerede mutluluktan dolmasını
gözlerimin, bir kerede sevinçtendönmesini başımın, yüreğime
çelme takmasinisevdanın, düşürmesini beni
bu kentin yorgun kaldırımlarına... 

Ama olmadı... Mutluluk hep Keloğlanin´
padişahın kızıyla evlenmesinde kaldı...
Geçemedi bir türlü bir varmıştan öteye...
Artık zamansızlık vuruyor kapılarımı... Saatler
durdu, zaman seni tam sen geçerken.. Akrebi beni,
yelkovanı seni öldürdü... 

Tamda sen beni alıp gitmişken benden!!
Kendimi sende kaybettim, yoluma çıkan her "ben" bu
kadar "sen" olmuşken...Sen yoksun artık
sevgili... 

Sen yokluğa giden yol´sun artık...

Bensesuskunum... Çünkü sendinbenim en büyük cümlem... 

Aşk´tı sırtımdaki ağır heybem... Acıyla dolmuştu
kara kaplı sırdaş güncem... 

Yoksulduk sevdadan, yoksunduk mutluluktan... 

Sevdadan yoksulluğumuzdu mutluluktan
yoksunluğumuz...

Sen yoksun artık sevgili! Dudaklarım sensiz kaldı,
yani kelimesiz...Ben sende kendimi  bulmuştum sevgili,
sen
yoksun artık...

Sen vuslata varmayan çıkmaz yolsun artık...
Aranmayan bir kayıptın mutluluk kumsallarında...

Bir varmış bin yokmuştun tüm sevda masallarında...
Bense kaybettim kendimi aşkta...
(ölümsüzdür)
Önüm düş, arkam aşk, sağımacı, solum sevda... Bulsaydım
kendimi, sobeleyecektim bu defa!