Yaşam NEDİR?

Gökyüzünde dünyayı yaşarken sonsuz özgürlüğümle birlikte,

yaşamı arıyordum ne olduğunu bilemeden... Bir su damlasıydım, güneşin ışıklarında renklerle oynayan, karanlıklarda

yıldızlarla konuşan... Mutluydum rüzgarla birlikte

maviliğe savrulurken, mutluydum kuşlarla kanat çırparken,

mutluydum gökkuşağı olup renkleri saçarken...

Takılmışken bir bulutun peşine, görürdüm yaşayanları

yeryüzünde... Hepsi zamanla koşar gibi, hep bir şeylerin

peşinde... Bazen bir kuşun kanadına karışır,

uçardım onunla, rüzgâra karşı çığlıklarla birlikte.

Yaşamı sorardım kuşlara, nedir diye? özgürlük derlerdi bana... Göklerde özgürce kanat çırpabilmek, rüzgâra baş kaldırmak. Ama

yağmur yağdığında özgürlükleri elinden alınır, ağırlaşan kanatları

daha fazla çırpınamazdı damlalar karşısında... Sığınırken bir kaya

kovuğuna, özgürlüklerini teslim ederlerdi yağmura, sessizce...

Karıştım bir gün yağmur damlalarının arasına, gücü hissedebilmek için...Toprağa karışmak istedim, çoğalmak istedim, azgın bir nehir olup akmak istedim, deniz olmak istedim, yaşamı bulmak istedim, yaşam olmak istedim... Terk ettim gökyüzünü güneşe veda edemeden... Altımda gittikçe büyüyen yeryüzü beni kendine doğru hızla çekerken daha da büyüdüm, çoğaldım. Koşmaya başladım bir an önce toprağa kavuşabilmek için. Yaşamı hissedebilmek için... Yaşam olabilmek için...

Toprağa ilk dokunuş, ilk sarılış... Sıcaktı toprak, gökyüzünün

olamadığı kadar... Beni sarmaladı şefkatle, beni içine aldı sevgiyle...

Sevdim onu... Seviyorum dedim yaşamayı seninle birlikte...Toprağın

derinliklerinde, karanlık sıcaklıklarda güveni hissettim... Zaman

geçtikçe büyüdüm, çoğaldım... Yerimde duramaz hale geldim...

Güneşi özledim... Yıldızlara merhaba demek istedim.... Terk ettim

toprağı. Sıcaklığını, şefkatini. Bir sabah çiçekler açarken gökyüzünü

gördüm yeniden... öylesine mavi, öylesine sınırsız, öylesine özgür...

Aktım, gittikçe büyüyerek... Beni sarmalayan toprağa dokunarak

aktım... Nereye gittiğimi bilemeden... Sadece yaşamı ögrenebilmek

için aktım... Benimle çiçekler açtı ağaçlarda, topraktan otlar fışkırdı

delicesine... Ben onlara yaşamı sunarken, cevap veremediler bana

yaşam nedir diye sorduğumda... Büyümek istedim... Daha hızlı

akmak, denize kavuşmak istedim... Aktım gökyüzünün görünmediği

ıssız ormanların arasından, yıllardır kımıldamaktan korkan taşları

peşimde sürükleyerek, başkaldırırcasına ... Başakların rüzgârla dans

ettiği ovalara geldiğimde duruldum... Onları seyredebilmek için

yavaşladım... Sordum uçuşan kelebeklere yaşamı... Rüzgarla dans

mı diye?.. Cevap vermediler bana... Denizi aradım uzaklarda,

görebilmek için köpürdüm, taştım ona bir önce dokunabilmek için.

Sonra bir sabah, daha güneş ışıklarını serpmeye başlamamışken

dünyaya, uzaklarda maviliği gördüm... Gördüm orada canlılığı,

başkaldırmışlığı, hasreti... Kavuşmak istedim bir an önce, sarılmak

istedim... Koynuna girmek istedim bir sevgili gibi... Sevişmek

istedim onunla... Yaşamı istedim ondan... Dokunduğumda denize,

balıklar kaçtı benden, suyum karıştı denize... Bir oldum onunla...

Ufacık bir damlaydım, bulut oldum, toprak oldum, deniz oldum,

okyanus oldum. Kapladım dünyayı canlılığımla. Dalgalarla oynarken derinliklere karıştım... Derinliğin sessizliğinde güzellikleri

buldum... Yaşam gizlenmiş güzellikler midir diye sordum denize?

Cevap alamadım... İnsan olmak istedim... Yaşamın ne olduğunu

öğrenirim diye...Döl oldum genç bir erkeğin ateşli vücudunda...

Yıldızlı bir gecede can oldum bir dişiyle... Büyümeye başladım

içinde olduğum insana fark ettirmeden... Büyüdüm, büyüdüm...

Aynı toprak gibi sıcak ve karanlık bu yer bana güven verdi, huzur

verdi... Zaman geçtikçe, yerime sığamaz hale geldim... Güneşe

sarılmak istedim... Yıldızları görmek, denizle konuşmak istedim...

Yaşamı insanlara sormak istedim... Işıkla tekrar kavuştuğumda

özgürlüğümü hissettim yeniden... Küçük bir su damlasıyken

gezdiğim gökyüzünü yeniden görebilmek mutluluk verdi...

Büyüdüm zamanla... Diğer insanlarla birlikte, zamanla birlikte...

Sordum insanlara yaşam nedir diye?.. Cevap veremediler...

Bir gün aşık oldum birisine, neden diye sormadan kendime...

Bir kuş gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak,

bir deniz gibi sınırsızca sevdim birisini...

O zaman anladım ki; YAŞAM SEVGİDİR...

SADECE SEVGİ.