Bizi kandıran o şarkılar,

o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin,

o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu

şafak vakti
O çok sevmek gecelerde

o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın

İşte o,
insanın bir yerde,
aşka boyun eğmesi

Kırılmak, bölünmek,

o hep bütünlenmek
O çok sevmek,

tenin bir başka tene

değmesi.
Yanmak mı o eski çağlarda yanmak

Külolupsavrulmak
rüzgara karşı
İlk kesilmişliği mağrur ellerimizin

Oçoksevmek,
kanımızın o ilk akışı.
İşte pınarlar,

testiler,ırmaklar,çeşmeler
Kanlı avuçlarla içmek aşkı kanmadan

Okıyılarımızdaki

denizin ilk coşkunluğu
O çok sevmek büyütmek

onu hep, orada o zaman
Kazımak ulu ağaç gövdelerine adımızı

Yazmak herşeyi bir bir
kumların üstüne
O her işkenceye mahkum olmuşluğumuz

O çoksevmek,dahaçok
sevmek günden güne.
öyle delicesine, öyle korkunç, öyle çılgın


o çok sevmek o
yanardağ, o ateş, o yangın.


ümit Yaşar OĞUZCAN